Wazzz Up Deel I

Yo mensen!!
Alles goed? Long time no heard from me, I know, sorry! Ik heb mijn lezers en mijn site een beetje verwaarloosd. Maar wees niet teleurgesteld  Nadia is Back!

Nou met mij gaat het goed ( bedankt voor het vragen :) ). Op stage gaat het nog steeds goed. Zoals de meeste van jullie gehoord zullen hebben, is dat Linda en ik een drama/sociale vaardigheidstraining hebben opgezet voor de 5e en 6e klas van de basisschool. Linda en ik wilde de kinderen meer aanbieden dan alleen uitleg bij rekenen en taal. We hebben in totaal 8 lessen in elkaar gezet over verschillende thema’s, zoals emoties, samenwerken etc. We zijn 19 maart dan begonnen met deze training. De kinderen waren super enthousiast en vonden het leuk, dat ze op een andere manier les kregen. Vooral de 5e klas deed erg goed mee. Maar het was super om les te geven. We vroegen de kinderen ook op het eind wat ze van onze les vonden en alle kinderen meteen allemaal tegelijk: ‘Ja juffrouw, super leuk leuk’! Wat moeten ze anders zeggen als ze les van mij en Linda krijgen :D

Op 15 en 16 maart hebben Linda en ik vanuit Sucet een training moeten volgen samen met de begeleidsters van Steuntje. Deze training heet Story telling, de naam zegt het eigenlijk al. Het was dus de bedoeling om begeleidsters enthousiast te maken om op een leuke en enthousiaste manier verhalen te vertellen aan de kinderen die zij begeleiden. Daarnaast leerden de begeleidsters ook om een eigen verhaal te maken, dus hoe ziet een opbouw van een verhaal uit etc. Maar naast verhalen leerden we ook een gedichtje maken en van bijv. bij spreekwoord een verhaal maken. Onze eerste opdracht was, schrijf een korte introductie over jezelf. Daarna moest deze introductie rijmen, daar was ik dus niet echt sterk in. Maar ik had er toch het beste van gemaakt. Ik zal mijn rijmpje maar niet op mijn site plaatsen, want ik ben bang dat iedereen Te hard gaat lachen. En je weet, dat is niet echt gezond :D
Daarna heb ik samen gewerkt met een begeleidster van Steuntje, mijn mattie Saskia. Wij moesten samen een therapeutisch verhaaltje verzinnen. Wij hebben uiteindelijk een soort verhaaltje bedacht dat eindigde in een liedje, een soort slaapliedje. En dit slaapliedje werkt dus therapeutisch bij kleine kinderen. We kregen wel een compliment, dus dat wel leuk om mee te maken. Nou dag 2 van de training. Er was een bekend Surinaams gitarist aanwezig. En het was de bedoeling, dat hij dan een melodietje moest bedenken bij elk verhaaltje. Dus ook bij ons slaapliedje. Ons liedje was echt vet geworden, we hebben ‘m 3 keer moeten inzingen en ’t werd dan ook opgenomen. Wanneer alle begeleidsters van Steuntje deze training hebben gevolgd, dan worden de beste liedjes en verhaaltjes samen gebundeld en uit gebracht. Ik hoop wel dat mijn liedje erbij zit ;) Eind mei krijgen alle deelnemers van de training een soort certificaat, das wel cool!

16 maart was er ook karaoke, dit begon rond een uur of 8. Maar Linda en ik hadden dus training ( Story Telling), dus wij waren iets later. Nou eenmaal aangekomen, zijn we eerst het publiek eens gaan observeren. Om eerlijk te zijn, heb ik niet echt meegezongen met de rest. Ik heb geloof ik alleen meegezongen met het liedje ‘Viva Forever’ van de Spice Girls haha :D Maar ik wilde mijn mooie stem sparen voor een groter optreden dan karaoke, dus vandaar dat ik niet echt had gezongen. Boh stel je voor, ik had de hele avond gezongen! Dan had ik nu nog kramp gehad aan mijn rechter hand van het uitdelen van handtekeningen :D
Maar 30 maart is er weer karaoke, dan laat ik jullie wel weten of ik de sterren van de hemel heb gezongen, dus komt goed!

Op zaterdag 17 maart waren we uitgenodigd op de verjaardag van een schoolhoofd uit Commewijne. We waren die middag even snel een bloemstuk gaan kopen. Daarna zijn we met een bootje overgestoken van de stad naar Commewijne. Wij dachten dat het oversteken met zo’n bootje zeker 20-30 min zou duren. Maar wij hadden het mis, we waren in ongeveer 6 min aan de overkant. Geloof me, als je zo’n bootje ziet, zou je echt niet zeggen dat ie speedy is :D
Eenmaal aangekomen in Commewijne waren we van plan om eerst een stuk te wandelen en daarna de bus te pakken naar de verjaardag. Ik geloof dat we bijna een uur in de warme zon hadden gelopen. Daarna besloten we om een bus te pakken. Wij stonden aan de kant te wachten op een bus. Voordat we het wisten stopte een witte jeep net een stukje voorbij ons. Toen hoorde we ook iemand zeggen: ‘Willen jullie misschien een lift?’. Wij besloten om te kijken wie het was. Het was een oud Hindoestaans dametje. Normaal zou je zeggen, dat het een kerel zou zijn ofzo, maar dit keer dus niet. Dat dametje vroeg waar we naar toe moesten en of zij ons misschien kon afzetten. Wij waren zeg maar een beetje aan ’t aarzelen, want ja we wisten niet of het veilig was ;) Alsof zo’n oud dametje opeens 3 meiden gaat ontvoeren ahaha
We waren dus in gestapt en ja hoor we kwamen veilig aan. Maar damn wat kan zij rijden. Ze rijdt gevaarlijker dan mijn ooms haah :D Toen we uitstapte wilde ze geen geld aannemen, maar ze vond het een leuke ervaring die ze nog nooit had meegemaakt. Was wel cool en lachen.
Volgens de schoolleider waren wij op tijd aangekomen, dus op tijd om te helpen. Linda, Ellen en ik hebben taugé moeten schoonmaken die een grote ijzeren kom zat. Geloof me, je krijgt last van je nek :D De schoonmoeder en de vrouw van de schoolleider hadden die dag gekookt. Toen wij aankwamen waren zij nog steeds bezig met koken. Wij hebben er ook even bij gezeten om te kijken wat ze allemaal aan het maken waren. Rond een uur of 7 kwam er al bezoek binnen lopen. Wij hebben die avond echt veel gegeten.
Iets na 9 besloten we om weer naar huis te gaan, we waren echt moe die avond. We wilden eigenlijk een taxi bellen van Commewijne tot naar de stad. Maar de schoolleider moest lachen, toen wij dit zeiden. Er rijden namelijk geen taxi daar. Maar zijn schoonbroertje had ons in de stad afgezet en vandaar hebben we een taxi geregeld naar huis. Dus dat was wel lief van ze.