I'm BACK

Ooh Ooh, dat is lang geleden mensen. Hoe gaat het met jullie?
Nou ik leef nog steeds gelukkig. Ik heb het de laatste tijd wel druk gehad, daarnaast speelde ook luiheid een spel, maar ook internet lag er een aantal dagen uit in heel Suriname. Maar goed….moi is weer back met een verhaal. Ik heb natuurlijk weer van alles meegemaakt, want een meid als ik zit natuurlijk niet stil :D
Even kijken waar ik ga beginnen…

Ik had geloof ik in mijn laatste verhaal geschreven, dat ik voor mijn semi-gevorderde salsa les een toets moest doen en dat ik jullie liet weten of ik geslaagd was (of zoiets haha). Nou ik heb em zeker gehaald, ik ben nu weer weken verder natuurlijk en je raadt het al: ik ben gewoon door gegaan met Gevorderd (wauw!!!). Ik ben ook wel trots op me mezelf. Ik werd op mijn toetsdag beoordeeld door 5 mensen en ik had 5 keer een ‘Ja’ staan achter mijn naam.
Ik moet samen met andere cursisten op 3 juni gaan afdansen, dit is dan tevens ook onze ‘diploma’ uitreikingdag. Iedereen moet dan apart naar voren komen en een dansje gaan doen voor alle cursisten en andere mensen die komen kijken. Dus alles wat je bij salsa hebt geleerd mag je in je dansje improviseren. Je staat dan lekker voor aap.
Ik sta sowieso voor aap die dag, want ik ga samen met 2 andere meiden optreden. Wij hebben samen met onze dansleraar een salsa dansje in elkaar gezet, die we 3 juni gaan optreden. Daarnaast moet ik ook nog alleen een dansje verzinnen en dan pas krijg ik mijn diploma. Wordt dus lekker voor paal staan, die dag, maar ik ben wel iets gewend haha :P We hebben trouwens ook een dresscode die dag, namelijk: Black & White.
Daarnaast gaan we met de leden van de dansclub 1 en 2 juni naar Nickerie om daar een salsa workshop te verzorgen. We gaan met 25 mensen daar naar toe. Wij moeten dan bijvoorbeeld demonstraties geven en andere alle breaks leren. Dus is wel cool om aan mee te doen! Mijn salsa avontuur is dus voorlopig nog niet voorbij!

Zoals sommige van jullie op de site van Ellen en Linda hebben kunnen lezen, heb ik ook meegedaan aan de AVD (avond 4 daagse, dus) in Paramaribo. Dus 4 dagen lang een afstand afleggen door de stad. Je loopt dan mee in een groep, wij hebben meegelopen in The Masterlongroup. Je zag dan ook allemaal verschillende groepen met verschillende kleding netjes achter elkaar lopen. De meiden in onze groep hadden licht blauwe/roze rokjes en truitjes aan. de jongens hadden een licht roze T-shirt en een spijkerbroek aan. Wij meiden moesten op slippers lopen :S Doe dat maar even en dan 4 dagen lang. Ook hadden alle groepen muziekinstrumenten. De jongens in onze groep deden muziek maken en de meiden mochten lekker meezingen. Na 1 dag kon ik 1 liedje meezingen, dus ik heb gelukkig nog iets kunnen leren van de wandelmars. Ook hebben ze dit liedje gezongen: ‘het hondje van de bakker..’. Wel apart haha
Ik heb zelf 3 dagen kunnen meelopen. De laatste dag ben ik naar Brownsberg geweest. Was dus even bijkomen onder de Irene en de Leoval (watervallen).

Verder waren de ouders van Ellen, Harry & Rick en Riny langs geweest, hier in Suriname. Het was erg gezellig met deze gasten :D Alleen ging de tijd erg snel voorbij.
Ik ben toen mee geweest om de ouders van Ellen af te zetten op het vliegveld. Wij kwamen daar aan en de ouders waren gaan inchecken. Later bleek dus dat zij 2 uur vertraging hadden, vervelend allemaal. Ellen en ik wilde net naar huis gaan, toen kwamen we een vriend van me tegen. Na even gesproken te hebben, zei hij: gaan jullie vanavond ook naar het onafhankelijkheidsplein? Wij wilde dan eerst weten wat er te doen was. 1 mei is arbeidersdag en dit wordt wel cool gevierd hier. In stad staan aan de kant veel kraampjes zoals een braderie. Volgens die vriend kwamen er ook bandjes enzo. Maar wie nog meer zou komen optreden was Akon. Maar Ellen en ik geloofde dit niet. Toen haalde hij zijn neef erbij en hij bevestigde inderdaad dat Akon zou komen optreden bij het onafhankelijkheidsplein. Omdat de taxichauffeur aan het wachten was op mij en Ellen, hebben we afscheid genomen van haar ouders en zijn we terug gegaan naar de stad. Ellen en ik zijn eerst uiteten geweest en daarna besloten we om snel naar huis te gaan om ons op te frissen. Eenmaal terug gekeerd in de stad, zijn we de kraampjes afgelopen en we konden het natuurlijk niet laten om weer dingen te kopen! Daarna zijn we naar het plein gelopen en er was inderdaad muziek, een hele goeie band trouwens. Het was ook super druk op het plein! Maar iedereen was op Akon aan het wachten. Je hoorde al een aantal mensen zeggen van: ‘neej, joh. Akon gaat niet komen’. Ellen en ik zijn toch een tijdje gebleven om naar ’t bandje te luister. We stonden dus op het plein tussen de mensen in. Ellen werd toen natuurlijk weer lastig gevallen door een mannetje. Hij was haar allemaal vragen aan het stellen. Op een gegeven moment vroeg hij haar ook: ‘Mag ik ook kennis maken met je vriendin?’. Toen stelde Ellen hem voor aan mij en hij zei: ‘Jij bent ook mooi, je bent een Dogla he?’ Ik zo: ja tuurlijk! Toen zei hij, ja ik zie het aan je haar :s haha. Tegen Ellen zei hij daarna van: Ja jij bent ook een Dogla, ik zie het aan je ogen. Uhhm hallo ellen is blank en heeft blauwe ogen, okey dan haha

Oohja ik wilde ook nog even doorgeven dat ik een bijnaam heb gekregen hier, en wel een voornaam en een achternaam boh! Zoals mijn lezers weten, loop ik stage bij Steuntje (buurtcentrum). Toen vroeg mijn collega van Sucet aan de kinderen: ‘Zien jullie juffrouw (ik dus) vaak?’ Toen reageerde de kinderen erg enthousiast en zeiden dat ze me altijd zagen. Toen vroeg ze aan de kinderen hoe ik heette. Toen zei 1 van de meiden: Juffrouw heet Santousha. Ze had gewoon ter plekke een bijnaam verzonnen voor me. Ik vind het een coole bijnaam, ik was er nooit op gekomen, geloof me. Zo nu weten jullie hoe ik aan mijn voornaam kom.
Daarnaast ben ik een tijdje terug naar Blanche Marie geweest en dacht de reisleider, dat ik een Surinaamse ben. Ik hield em voor de gek en speelde gewoon mee. Ik vertelde hem dat ik inderdaad een Dogla was. Ellen zat tijdens dat gesprek naast me en toen ik dat zei, begon ze keihard te lachen en zei ze tegen Ruben (reisleider) dat ik niet de waarheid sprak. Toen kwam Ruben er dus achter dat ik gewoon een Mocro was. Maar Ruben en ik hadden een plannetje bedacht om de rest van de crew gewoon voor de gek te houden. Toen heeft Ruben maar een Surinaams achternaam voor me verzonnen, namelijk: Cairo.
Mijn hele bijnaam is dus: Santousha Cairo of te wel Nadia Taaza :P

Een paar dagen voordat de ouders van Ellen vertrokken naar Nederland, zijn we met zijn alle uiteten geweest bij Chi Min. Dus ouders van Ellen, Ellen zelf, Linda, Riny en ik. Omdat er geen bussen meer reden moesten we wel met de taxi. Ik vroeg Linda of ze telefoonnummer had van een taxibedrijf die ook busjes hebben. Toen zijn we bij onze huismaatjes even het nummer gaan vragen. Dat bedrijf reed dus alleen Bakrabusjes (Bakra = Blanke). Niemand geloofde mij natuurlijk, dat men zo’n busjes, Bakrabusjes noemt. Ik moet ook minder grappen gaan maken, want mensen gaan me minder snel geloven :D
Ik vroeg na de hand, de taxichauffeur of hij ons weer kon ophalen als we klaar waren met eten. Toen zei hij, dat zijn broertje dan zou komen. Nadat we lekker hadden gegeten, kwam zijn broertje ons ophalen. Toen we eenmaal in ’t busje zaten, zei hij: Ja, mijn broer vertelde me, dat ik 5 bakra’s moest ophalen en 1 Dogla. En zo had hij ons herkend, dankzij mij!
Maar Ellen en ik zijn 2 weken later weer gaan eten bij Chi Min. We vonden de loempia’s zo lekker, dat we besloten dat het tijd was voor ronde 2. Omdat we natuurlijk wisten dat we veel loempia’s gingen bestellen, hebben we van thuis uit de loempia saus in mijn tas gedaan. Bij Chi Min krijg je een soort Ketchup erbij, maar vonden onze loempiasaus erg lekker en besloten om deze saus uit te testen bij Chi Min. Nadat even wachten, kregen we onze 10 loempia’s. We zaten er echt als een stelletje criminelen bij. Ik hield de wacht, terwijl Ellen de saus uit mijn tas pakte en dit op een bord had gedaan. De loempia’s hadden we als voorgerecht, dus wij dachten dat we zeker na 15 minuten pas ons hoofdgerecht kregen. Maar nee hoor! Ellen en ik namen net een hap van onze heerlijke loempia’s met saus en toen kwam de serveerster met ons hoofdgerecht aanlopen. Terwijl ze de borden op tafel legde, zag ik haar kijken naar de ‘onbekende saus’ op het bord. Ellen en ik gewoon door eten en net gedaan alsof er niets aan de hand was. We zijn gelukkig niet gearresteerd wegens het meebrengen van ‘onbekende saus’. Het was wel een coole avond en natuurlijk voor herhaling vatbaar, hopelijk worden we dan niet gesnapt, jullie krijgen het anders wel te horen :D
Met koninginnedag zaten de ouders van Ellen, Ellen en ik gewoon thuis. Ellen en ik waren ook niet echt van plan om de straat op de gaan. Ik werd in de avond opgebeld door mijn collega Jan van Sucet. Hij vroeg of Ellen en ik al plannen hadden voor de avond. Ik zei tegen hem dat we niet echt wisten wat er allemaal te doen was in de stad en dat we misschien gewoon thuis bleven. Hij vertelde dat ’t bij de Lindeboom (eetcafé) erg druk zou worden. Jan had dus gewonnen, dus Ellen en ik zijn kort na zijn telefoontje naar de Lindeboom gegaan. Jan was weer eens te laat, hij leeft dus echt als een Surinamer :P. Nou Ellen en ik stonden voor de Lindeboom en we hadden beiden zoiets van: Okey, wat is dit? Je zag alleen Nederlandse stagiaires helemaal in het oranje gekleed. Ellen en ik hadden beiden gewoon een spijkerbroek aan enzo. Maar goed, we zijn daarna naar binnen gelopen om te kijken wat er allemaal te doen was. Nou ik geloofde mijn ogen/oren niet. Alles oranje, iedereen blank en er werd sjonnie muziek gedraaid. Het leek erg op carnaval. Ellen en ik zijn gewoon lekker op een bank gaan zitten en wachten op Jan. Nadat we een half uur hadden gewacht, kreeg ik een smsje van Jan dat we naar ’t Vat moesten komen, omdat het super vet was. Nou we wisten niet hoe snel we weg moesten gaan uit de Lindeboom. Eenmaal aangekomen bij ’t Vat, was er niets te zien. Toen kwamen we Jan tegen bij LaCaf en daar bood hij ons een drankje aan. Ellen en ik wilde graag sap drinken. Dus Jan loopt naar binnen om drinken te halen. Daarna kwam hij met 3 bekers naar buiten. Hij had iets voor hem, sap voor mij en een typisch wijvendrankje voor Ellen. Maar Ellen had helemaal geen alcohol besteld, maar Jan vond dat het tijd was voor een feestje. Hij had dus aan de barman gevraagd wat een typisch wijvendrankje was en het was safari. Dus Ellen mocht lekker safari drinken ;) Zo doe je dat dus….

Omdat de ouders van Linda in Suriname zijn geweest (wat overigens erg gezellig was), is Linda niet vaak thuis geweest tijdens het verblijf van haar ouders in Suriname. Ellen en ik hebben ’t maar met elkaar moeten doen, helaas ;)
Juist in die tijd dat we Linda nodig hadden, hebben we een aantal keren vliegende kakkerlakken in huis gehad. Zo’n beestjes moet je niet doodtrappen natuurlijk, maar je moet gewoon spuiten, is namelijk de beste manier ( weer wat geleerd).
Ellen en ik waren helemaal klaar om naar bed te gaan. Ik wilde net gaan liggen en toen hoorde ik Ellen zeggen:’Nadia, hoor jij dat ook?’ En op dat moment wist ik, ooh jeej we hebben een beest ergens in huis. Dus dappere Ellen was gaan kijken, waar het beest zich had verstopt. Hij hield zich schuil bij de trap leuning. Ellen had Baygonefles gepakt, gereed om aan te vallen. Ik was net van plan om de trap af te lopen, om te kijken wat voor beest ’t was. Dus ik wil net mijn voet zetten om naar onder te lopen, toen begon Ellen al met spuiten. We zagen dat beest in het wild vliegen en Ellen en ik schreeuwen. Wat had ik gedaan: ik rende terug mijn kamer op en ik verstopte me aan de zijkant van mijn groot bed. En Ellen was onder aan het gillen en tegelijkertijd aan het spuiten. Het irritante was, wanneer Ellen spoot, de kakkerlak recht op haar afvloog (wat jammer nou)! Maar Ellen was een heldin die dag :)
Een paar dagen later, liep ik mijn kamer op en ik maakte mijn licht aan. toen zag ik dat ik dezelfde beest aan de muur had zitten. Dus ik Ellen erbij gehaald, maar ik zei: ‘ik wil ook dapper zijn, dus ik ga em doodspuiten’. Toen ben ik baygone gaan halen. Daarna en ik op een stoel gaan staan, gereed om te spuiten. Nou ik had net de fles gericht op ’t beest en toen begon hij in het wild te vliegen. Ik begin te naar Ellen te schreeuwen en het enige wat ik kon doen, was zo rustig mogelijk blijven staan op mijn stoel. 1 verkeerde beweging en ik lag op me gezicht met een kakkerlak naast me. Toen kwam Ellen mij helpen, want ik kreeg blijkbaar niet the job geklaard. Dus ik zei tegen Ellen, dat zij weer lekker mocht spuiten. Ellen ging op mijn bed staan en ik achter haar. Zij begon weer met spuiten en dat beest vloog recht af op Ellen, dus wij weer springen en schreeuwen. Op een gegeven moment zagen we em niet meer, hij lag blijkbaar al te creperen op de grond :( Zonder Ellen had ik ’t dus niet gered. Boh wat ben ik een Chicken zeg hahaha :)

Verder hebben Ellen en ik veel dvd’s gekocht en als stelletje verslaafden films gekeken. Zo hebben we ook de dvd ‘Wild Hogs’ gekocht. Ellen en ik zaten helemaal klaar om te kijken, dus Ellen stopt de dvd in de laptop en op een gegeven moment, kregen we Mr. Bean te zien. wij dachten in eerste instantie, dat het een voorstukje was van zijn nieuwste film. En neej hoor, het was de nieuwste film van Mr. Bean. Ze hebben ons de verkeerde film verkocht, maar op de dvd zelf, stond gewoon een afbeelding van de ‘Wild Hogs’. De Volgende dag, ben ik voor stage terug gegaan naar de dvdshop om de dvd om te ruilen. Ik liep de winkel binnen en de eigenaar zag dat ik het hoesje van ‘Wild hogs’ uit mijn tas pakte. Voordat ik iets kon zeggen, zei hij: ‘laat me raden, zeker Mr. Bean?’. En ik zo met mijn hoofd ‘ja’ knikken. Daarna kreeg ik de juiste dvd en zei hij: ‘Mr. Bean mag je hebben hoor, voor het lopen, de moeite’. En daar ga ik dus geen ‘nee’ tegen zeggen he ;)

Verder heb ik ook mijn haar ingevlochten gehad. Het zag erg leuk uit en het was erg mooi gevlochten! Ik heb ’t door het zusje van mijn collega van Steuntje laten doen. Ellen is meegegaan die dag. Ik zat half gaar op de stoel en Ellen was Mr. Bean aan het kijken (hadden ze toevallig opstaan). Toen ik klaar was, zijn Ellen en ik weer op weg gegaan naar huis. Maar die dag had ’t hevig geregend, dus Ellen en ik waren blij dat we een Paraplu hadden meegenomen. Ik moet wel zeggen dat we lang op de bus hebben moeten wachten. Eindelijk thuis gekomen, zijn we lekker meteen in bed gedoken, we waren echt moe. Die avond vond ik dat we boodschappen moesten doen, we hadden niets in huis. We liepen naar buiten en onze straat stond blank. Je zou zeggen van geen probleem, maar ten eerste het was donker. Ten tweede kregen we dat dag ervoor van de taxichauffeur te horen dat we zeker kaaimannen van langer dan 1.5 meter in de straat hadden. En niet alleen kaaimannen, maar ook slangen. Vooral Ellen was bang, ik had zo iets van: gewoon doorlopen en niet denken aan kaaimannen. We waren half op weg en we stonden tot onze knieen in het water en toen zei Ellen: ‘Nadia, ik wil niet meer, ik wil naar huis.’ (Wie was er ook alweer een chicken haha ;) )
Maar we zijn veilig aangekomen, de boodschappen ook!

Verder heb ik ook Ellen de haren gevlochten. Toen had zij ze alleen gevlochten en ik niet. We liepen samen door de stad en we liepen 2 jongens voorbij. Toen zij 1 van ze: ‘Saaang, welke moet ik kiezen? Ze zijn allebei mooi’! Dit was wel grappig om te horen. Ellen had ook veel complimentjes gekregen vanwege haar haar. Dan zeiden ze bijvoorbeeld: ‘Boh je haar is mooi man’ Als ik dan met Ellen ben, dan zeg ik: ‘Ja, dank je wel. Heb ik gedaan’! :P

The TMF-crew is in Suriname geweest in Starzz. Maar wij zijn niet gegaan, not my kind off thing! En de kaartjes waren niet goedkoop.
Ook heb je nu een Mexicaanse Circus in Suriname. Linda, Ellen en ik zijn wel van plan om komende week te gaan. Ik laat het jullie nog wel weten.

Ik heb eerder in mijn verhaal genoemd, dat de ouders van Linda zijn geweest. De ouders van Linda verbleven in de stad en niet bij ons. Zij hebben ons uitgenodigd om te komen eten. Ik weet niet wat Linda haar ouders had wijsgemaakt, maar het was de bedoeling dat ik al het resterende eten moest opeten. Omdat ze best veel hadden gekookt, was er nog heel wat over. Dus de pa van Linda gelijk van: ‘Hey Nadia, het is de bedoeling dat dit allemaal op moet :D’ Toen heb ik gelukkig een deal kunnen sluiten. De vader van Linda en ik hebben ’t eten verdeeld onderling. Maar het was niet eerlijk, want ik moest de grootste portie eten :S hhahaha
Na de afwas zijn we nog naar de Mec gelopen voor een toetje, een lekker ijsje!
Ook zijn we een paar dagen later iets gaan drinken bij ’t vat. Dit was natuurlijk ook erg gezellig en weer lachen :)
En helaas de ouders van Linda zijn gister weer vertrokken naar Nederland. Ik hoop dat ze een leuke tijd hebben gehad!

Zoals sommige van jullie wel weten, is Ellen vrijdag 1 juni jarig. Maar omdat ik samen met Linda naar Nickerie ga die avond, zijn we van plan om de dag ervoor met een aantal vrienden uit eten te gaan! Hopelijk verloopt alles volgens plan, want ja… je weet maar nooit, je zit toch in Suriname!

Nou ik hoop dat jullie weer van mijn verhaal hebben kunnen genieten. Ik beloof dat dit niet mijn laatste zal worden. Ik heb nog veel te vertellen, alleen ben ik een aantal dingen vergeten! Maar als me iets te binnenschiet dan zien jullie mijn verhaal weer verschijnen oke!

Ik zou zeggen, laat weer een LEUK bericht achter en tot Laterzz
Love y’all

Xje Santouchaaa :P